In een bomvol perscentrum van de Nationale Omgevingsbond DSO heeft bondscoach Ronnie Bopa zijn opstelling voor de aankomende wedstrijd bekendgemaakt. Er zijn weinig verrassingen. De wedstrijd zal opnieuw gespeeld worden binnen het stadion Beleidskaders, dat opgebouwd is met superlatieven als ‘doorpakken, woningbouwversnelling, regie nemen, mobiliteitsvisie, klimaatadaptatie en duurzaamheidsambities’. Het is nu al een fenomenaal bouwwerk, laat staan als de verbouwingsplannen straks klaar zijn en Beleidskaders is omgebouwd tot het nog veel grotere Omgevingsplan. Gestut door indrukwekkende Programma’s zal het een theater van de sport zijn waar menigeen in zal kunnen uitblinken. Het zal nog wel enige jaren duren voordat de verbouwing klaar is, maar dan staat er ook wat. Aldus DSO.
Terug naar de opstelling. Natuurlijk moeten we van tevoren dit team wel een kans geven, maar als we de spelers één voor één nalopen, dan is er wel het een en ander op aan te merken.
De vaste doelman van het Nederlands Etfal is natuurlijk Waterbelangen. Elke aanval begint bij hem, want ‘eerst het water, de rest komt later’. De doorlatendheid is een dingetje als de tegenstander het vijandig strafschopgebied weet te infiltreren. Berg je maar als hij met opgeheven knieën uit de doelmond komt. Maar als de bal eenmaal in zijn handen terechtkomt, is de belangrijkste opgave: vasthouden.
Vóór de doelman staat Stikstof. Deze centrale verdediger zet alles potdicht. Hij is vooral goed in de lucht. Omdat niemand echt grip op hem krijgt, wordt hij ook wel ‘het stikstofspook’ genoemd. Maar hij houdt het spel wel op. Het is opvallend hoe lang de bondscoach hem nog de hand boven het hoofd houdt en instandhoudt als basisspeler. Het lijkt wel of hij niet weet wat hij met hem aan moet of wie ervoor in de plaats moet komen. Deze speler zit duidelijk tegen zijn kritische depositiewaarde aan. Eigenlijk is het best triest om te zien.
Rechtsback speelt Luchtkwaliteit. In de meeste wedstrijden heeft hij een ondergeschikte, dienende rol, maar het wordt gevaarlijk als hij middels een lange rush langs de zijlijn op de voorgrond treedt. Dan rent hij de longen uit zijn lijf, zolang het kan. Staat bekend om zijn concentratie. Een fijne speler die de bondscoach stof tot nadenken geeft.
Links achterin zien we Erfgoedwaarden staan. De oudste speler van het team (wat heet, in de historie!), maar nog steeds beeldbepalend. Hij heeft een bijzondere positie binnen de ploeg, al weten ze hem niet altijd op waarde te schatten en staat hij – eerlijk is eerlijk – soms ook gewoon in de weg. Dan duurt het erg lang voordat het spel weer door kan. Maar gezien zijn monumentale staat van dienst zullen maar weinigen hem de grond in boren.
Op beide flanken op het middenveld zien we Geluid terugkeren in de basis: Geluid door Activiteiten op de rechts en Geluid door Wegen en Spoorwegen aan de linkerkant. Hun opdracht: het veld breed houden, oftewel: genoeg afstand houden tot de andere spelers. Hun aandachtsgebied ligt bij voorkeur voorin, maar ook achterin. Ondertussen kunnen ze het met de grensrechter over grenswaarden hebben. Wel vervelend: ze pieken vaak op het verkeerde moment (in de nacht).
Een stevige basis op het verdedigende middenveld, dat is Bodemkwaliteit. Ook hij wordt natuurlijk weer opgesteld. Bodemkwaliteit kan monsterlijk goede passes geven, maar als het bij hem stokt dan is er wel wat aan de hand. Maakt hij fouten dan zijn ze per definitie kostbaar en kunnen ze de overwinning in gevaar brengen. Het probleem is: zijn vervangers op deze positie, Asbest en Pfas, zijn geen haar beter. Je zou zelfs kunnen beweren dat het team verder van huis is als coach Bopa hierop zou doorsaneren. Kan dus een probleempositie worden in de toekomst en de uitvoerbaarheid van het tactisch plan in gevaar brengen.
De ‘nummer 10’ in het geheel is Gezondheid en milieu. Hij vangt alles op en verdeelt het spel. Je kunt de bal eigenlijk altijd wel aan hem kwijt. Hij speelt volgens de normen, maar dat is misschien ook wel het probleem. Een beetje flexibiliteit is hem vreemd. Je kunt met hem in discussie, maar het kost erg veel moeite om hem op een ander pad te brengen. Soms is het ook gewoon onduidelijk wat hij bedoelt. Zijn positie is theoretisch de belangrijkste van het veld, in de praktijk wordt hij nogal eens voorbijgelopen door een van de andere spelers.
Rechterneusvleugelspits is Geur. Willy Odeur, noemen ze hem ook wel gekscherend. Iedereen lijkt een beetje bang voor hem. Hij staat vaak op een eiland, dan komt hij niet in het spel voor. Maar áls hij erbij betrokken wordt, gebeurt er wel wat. Hij treedt dan echt op de voorgrond en weet grote afstanden moeiteloos te overbruggen. De contouren van zijn spel zijn vaak herkenbaar aanwezig. Hij grossiert in hinderlijke voorzetten, waar zijn medespelers weinig mee kunnen. Hij zal dat zelf als stank voor dank ervaren.
Mobiliteit staat zoals altijd geparkeerd aan de linkerkant voorin. Zijn bewegingen zijn onnavolgbaar en zijn draaicirkels zijn heel behoorlijk, maar voldoet hij nog wel aan de normen die er in het hedendaagse spel worden gevraagd? Per saldo eigenlijk niet. De Kraai, zoals zijn weinig flatteuze bijnaam luidt (of in het Engels: The Crow), krijgt ook opvallend vaak kritiek vanaf de zijkant. Hij probeert dan vaak in dialoog te gaan met de mensen op de tribune, maar zij laten zich niet vermurwen. Hij is zeker niet boven elke twijfel verheven en krijgt vaak de schuld van slecht spel. Met afstand de speler die de meeste publieke aandacht genereert.
Tot slot in de spits: Ecologie. Een ‘natural suspect’, staat eigenlijk altijd in de basis. Fladdert als een vleermuis over het veld en kan soms verrassend uit de hoek (van de spouw) komen. Dan ben je er nog niet klaar mee, het kost erg veel moeite om Ecologie van de bal te krijgen. Hij wisselt dit overigens wel af met dagen waarbij hij na een snelle blik over het veld (een quick scan zo u wilt), het bijltje erbij neergooit en kapt met het spel. Gek genoeg geeft dat dan een gevoel van opluchting.
Mocht een van deze spelers overbodig zijn of niet goed uit de verf komen, dan beschikt coach Ronnie Bopa nog over een redelijk sterke reservebank. Licht en windhinder, Trillingen, Veiligheid en de eerdergenoemde Asbest en Pfas kunnen meerdere posities overnemen. Ervaring leert dat ze slechts sporadisch worden ingezet.
De vraag is hoe met dit team de komende interlandperiode gaat verlopen. Het afgelopen jaar laat toch vooral een beeld zien van een steeds stroperiger veldspel door dit Nederlands Etfal, met opvallend weinig resultaten. Veel verdedigen vooral. Het aantreden van de nieuwe bondscoach ging nog gepaard met een hoop enthousiasme en poeha vanuit DSO, terwijl er in de kern niets veranderde aan het spel en het type spelers. Het enthousiasme is dan ook nooit echt opgepikt door het publiek. Misschien, als we met zijn allen een beetje gewend raken aan dit team en er komen daadwerkelijk resultaten, dat het dan allemaal wat soepeler en aanvallender verloopt in het veld. Voor nu moeten we het hiermee doen. Het is niet anders.
Met excuses aan mijn vrienden buiten het ruimtelijk domein. Probeer het maar niet te begrijpen….