In een van mijn vorige blogs had ik het over een vooroordeel ten opzichte van ‘de ondernemer’. Deze keer aandacht voor misschien nog wel een grotere misvatting: de misvatting dat ondernemers alles kunnen betalen, omdat ze het toch wel kunnen aftrekken van de belasting. Echt heel wonderlijk.
Nieuwe computer
Een nieuwe auto, een printer, een sponsorschap, een lunch of dinertje. “Betaal jij dat maar, want dat kun je aftrekken.” Daarmee de suggestie wekkend dat het helemaal niks kost. Hoe moet ik me dat voorstellen? Dat er bij de kassa van de Media Markt iemand van de Belastingdienst op je staat te wachten om die nieuwe computer handje contantje te vergoeden? “Proficiat, u bent een ondernemer, en daarom mag u dit gratis meenemen.” Nee, natuurlijk werkt het zo niet! Alles moet gewoon betaald worden, hoor. En als je het niet hebt op dat moment, dan heb je het niet.
Het ondernemersvoordeel komt later, als een deel van de winst niet belast wordt omdat je de gemaakte kosten er eerst van af mag halen. Het gaat dan dus over procenten van de kosten die gecompenseerd worden doordat je minder belasting betaalt – soms wel twee jaar nadat je bij de Media Markt bent geweest. Begrijp me goed: mij hoor je zeker niet klagen dat het bestaat, het is fijn dat het er is. Het is een belangrijk voordeel dat we hebben. Maar de beeldvorming dat je als ondernemer alles maar kunt betalen wekt op zijn minst verbazing.
Eigen schuld
Nu moet ik zeggen: het is niet geheel te wijten aan alle andere mensen dat er zo tegen het ondernemerschap aangekeken wordt. Ik denk dat ik er -toen ik nog een eenvoudige hardwerkende ambtenaar was- ook wel eens zo over gedacht heb. Maar hoeveel ondernemers kennen we ook niet, in ieder geval in het verleden, die een week na hun bezoek aan de Kamer van Koophandel die hagelnieuwe personenauto of fonkelende bus de oprit op reden? En dan zélf zeiden dat ie ‘toch aftrekbaar was’. De crisis heeft dit fenomeen wel een beetje naar de achtergrond verdrongen, en ik denk dat dat goed is.
Ook een ondernemer moet uiteindelijk gewoon zijn spulletjes betalen. Dat is althans mijn eigen ervaring. Maar als ik het fout zie en er zijn ondernemers die gratis kunnen winkelen: ik leer graag van mijn collega’s.
P.S.: Herinner je je mijn blog van 2 mei nog over het ‘gratis advies’? De betreffende bijna-klant kon mijn opstelling dusdanig waarderen dat ik enige dagen later een leuke bon in mijn brievenbus aantrof. Een mooi gebaar.
19 mei 2014