Een nieuwsbericht over Thé Lau, de zanger van The Scene, blijkt vandaag voldoende om weer eens naar mijn inmiddels ouderwets ogende cd-verzameling te kijken. Cd-rug na cd-rug schiet een herinnering voorbij: een plaats, een tijd, een gebeurtenis. Nijmegen, Kruiseind, Deurne. The Scene past bij het laatste: de laatste jaren van het Willibrord. Dus: de Twee Meter Sessie gaat in mijn stereotorentje, in de eerste van 5 (jawel: 5!) cd-lades. En hard. En o zo mooi!

Teksten

Het is nogal poëtisch wat Thé heeft gemaakt, maar prachtige zinnen levert het op. “En de klok zegt tik-tik – op de witgestucte muur – voor wie wacht komt alles steeds te laat.” “En ik zoek naar een woord dat alles open maakt.” “We zijn meer bang van de liefde dan we bang zijn van de dood.” Het volume gaat nog net ietsje harder en ik schud heel rockerig met mijn hoofd. Ik geef toe: een toevallig luchtgitaartje komt ook wel eens langs. Dan móeten de Tröckener Kecks op. Nijmegen, in de mensa. Ik heb volgens mij een iets recentere cd. Favoriete titel ever: “Zou je niettegenstaande de recente gebeurtenissen toch nog een verblijf op amoureus gebied in overweging willen nemen, asjeblief?” Da’s dan de titel hè. “Van de vriend van een vriend van de kennis van een vriend had ik al zoveel over je gehoord – maar je weet hoe dat gaat als het via-via gaat, je gelooft niet meteen ieder woord.” Het was even nederrocken en zingen dus, op de zolder van mijn kantoorfiliaal. Heerlijk.

Ambachtelijk schrijven

Het ambacht van het schrijven ligt mij, dat weten velen wel. Het knutselen aan de liedjes van onze groep Noginnedan is een feestje; gepriegel op de lettergreep nauwkeurig, maar een goed liedje wordt er mede een goed liedje door, is mijn overtuiging. In onze branche van de carnavals-amusementswereld dan. Laatst werd me gevraagd een toelichting bij een enquêteformulier te schrijven, over een nogal gevoelig onderwerp. Het woord voor woord afwegen, het schrappen en herformuleren, het vervult me met groot plezier. Ik heb heel wat af te leren, want als ambtenaar ben ik vergroeid met lange teksten, nuances en uitzonderingen. Maar in een goede tekst dek je je niet in, je schrijft raak. Waar het op staat. De opdrachtgever voor de enquête was in ieder geval heel tevreden, al haalde hij er nog een paar ‘gekleurde’ termen uit voordat de brief ter perse ging. Dat scherpt me weer.

Ik wil dat vaker doen, dat echte schrijfwerk. En er staat alweer een uitdaging op mijn to-do list: een schoollied. Da’s een ander kopje Thé.