Vergeet ‘op 100 meter van het strand’, vergeet ‘een uitgebreid animatieprogramma’, vergeet ‘een overdadig dinerbuffet’: Wifi is het allerbelangrijkste wat een aanbieder van een vakantie-accommodatie tegenwoordig moet regelen. Het hoort bij de zoekfilters te staan op de reissites, vind ik. Ook op onze vakantie hoorde ik regelmatig de gevleugelde uitdrukking “Ik ben even naar de Wifi”. De Wifi is een plek geworden.

Verslaafd? 

Daar staan ze dan op een kluitje in de lobby van het hotel: de social media-adepten, meestal Nederlanders. In de wi-file. Ze bezetten tafels in restaurants of de ligstoelen van het zwembad. Twitter checken, Facebook checken, WhatsApp checken, Nu.nl checken. Alles checken. Vroeger checkte je alleen in en uit.

De blik niet op oneindig, niet op goedgevulde bikini’s, niet op vadsige strandgasten, maar 40 centimeter schuin naar beneden (of naar boven, als je ligt). Daar is het scherm, daar zijn de vrienden en de rest van de wereld. Je zou er een nek-hernia van krijgen.

Ja, ik heb het zelf ook gedaan. Meer dan eens. Je moet wel. Het zit in je. Is er nog iets gebeurd? Mis ik iets? Ik schuif om te ontgrendelen, en ga aan de gang. App na app: Bon Appetit! Verslaafd? Ik? Misschien wel ja.

Minder media mag

Ik heb in ieder geval gemerkt dat er op een doordeweekse dag eigenlijk niet zo gek veel gebeurt. Eén keer per dag checken volstaat, zou je zeggen. Waarom schuift die vinger thuis dan zo vaak over het scherm? Bijwerken, altijd maar bijwerken. Dat op zichzelf irritante draaiende rondje zou de voorbode moeten zijn van iets nieuws, iets leuks. Maar het valt eigenlijk vaak wel mee. Of tegen. Minderen kan, dat geldt ook voor mij. Ik kan misschien iets anders vinden om mijn verveling te verdrijven. Een boek of zo.

Maar…dan ben ik niet up-to-date. Niet snel genoeg met mijn hilarische reacties op Facebook-posts, of dat het nieuws geen nieuws meer is. Hmm, ik weet zo net nog niet of het minder gaat worden.

En ik zie ook het goede. WK, MH-17: het gebeurt, en je beleeft het direct mee. De vreugde, de lol, het verdriet, de rouw en de duiding. Die Telegraaf van twee dagen terug is op vakantie definitief niet meer nodig. Dat is een waardevolle verworvenheid van het moderne leven.

Ja, gelukkig was er wifi bij het zwembad!